چنين گفت زرتشت، اثر مشهور نيچه، سرشار است از يک حس غريب مذهبي و در تضاد با جدالِ معمول اين فيلسوف با ايمان ديني. اين کتاب براي برخي دانشمندان، چيزي نيست جز نشانه‌ي زوال ذهني آن فيلسوف بزرگ؛ ولي کارل گوستاو يونگ، زرتشت را برهان ارزشمندي براي فعاليت ناخودآگاه مي‌داند، کتابي که روانشناسي و ديدگاه معنوي نيچه را به طور خاص و روانشناسي و معنويت دنياي مدرن را به طور عام روشن مي‌کند. رويارويي مکتوب غول‌هاي تاريخ انديشه همواره مسحورکننده و فوق‌العاده روشنگر بوده؛ اين بار هم نوبت يونگ و نيچه است. براي نيچه‌اي که آگاهانه نوشته‌هايش را مختص «افراد معدودي» مي‌دانست، تفاوت فراواني بود ميان اخلاق برده‌وار سازگاري، مماشات، رحم و بخشايش از يک سو و اخلاق آموزگاران و اخلاق اَبَر انسان از سوي ديگر. يونگ نيز بارها گفته است بيشتر مردم در پيشبُرد و تکامل آگاهي‌شان از قرون وسطي فراتر نمي‌روند و شايد به همين دليل بهتر است آن‌ها را در اتاق نشيمن خانه‌شان و بر نيمکت‌هاي کليسا به حال خود واگذاشت. هم براي يونگ و هم براي نيچه، جاده‌ي ـ به اصطلاحِ يونگ ـ «فرديت‌يابي»، متروک و ناهموار است. خصوصاً اگر عموم مردم، مقصد و مأموريت گام برداشتن در چنين جاده‌اي را درک نکرده باشند و حتي با آن در تضاد باشند. پس هريک در زمانِ خويش حس مي‌کردند که ـ به قولِ نيچه ـ پس از مرگ زاده مي‌شوند. کتاب دو جلدي اصلي که حاوي متن کامل سمينار پُر هيجان يونگ درباره‌ي زرتشتِ نيچه است، منبع مهمي براي متخصصان روانشناسي ناخودآگاه به شمار مي‌رود. اين مجلد جديد، متن خلاصه‌شده‌اي است که به خوانندگان علاقه‌مند هم اجازه مي‌دهد در سمينار يونگ شرکت کنند و با او به کاوش در معاني نهفته‌ي اين اثر بزرگ بنشينند. جيمزل جَرِت، ويراستار اين کتاب، استاد فلسفه‌ي تربيتي در دانشگاه کاليفرنيا، برکلي است.