دیل هاریسون کارنگی (به انگلیسی: Dale Haribson Carnegie) یک نویسنده و سخنران آمریکایی توسعه دهندهٔ درس‌هایی در زمینهٔ پیشرفت شخصی، فروشندگی و سخنرانی در جمع بود.

او در یک خانوادهٔ فقیر در میزوری به دنیا آمد. دیل در نوجوانی مجبور بود ساعت ۴ صبح از خواب برخیزد تا شیر گاوهای خانواده را بدوشد. او در خانهٔ خود در نیویورک درگذشت.

یکی از شاخص‌ترین و مهمترین ایدهٔ کارنگی در کتاب‌هایش این بود که می‌توان اخلاق برخی را با تغییر دادن رفتارمان در مقابل شان، تغییر داد.

کتاب آیین زندگی اثر زنده یاد «دیل کارنگی» نویسنده‌ی مشهور کتاب‌های روانشناسی دز زمینه‌ی موفقیت است. کتابی که پس از حدود ۷۰ سال از تاریخ انتشار آن همچنان دررده‌ی برترین کتاب‌های موجود درزمینه‌ی موفیت است.
دقتی که دیل کارنگی در نوشتن این کتاب به خرج داده است، براستی وصف ناشدنی است. شاید تنها با یک گشت و گزار ساده در کتاب‌فروشی‌های مختلف با انبوهی از کتاب‌های این چنینی مواجه شوید که همه‌شان با شعار اینکه «اگر این کتاب‌ را بخوانید تا آخر عمرتان موفق می‌شوید!» و امثالهم به شما چشمک می‌زنند، منتهای مراتب براستی تنها درصد کمی از این کتاب‌ها می توانند به شما راهی عملی برای رسیدن به موفقیت نشان دهند. حال ما می مانیم و انتخاب بهترین کتاب ممکن. اگر در این زمینه به دنبال خرید یک کتاب خوب هستید، پس توصیه می‌کنم به این توصیه‌ی من توجه کنید:
تفاوتی که این کتاب با دیگر کتاب‌های مشابه اش دارد، در عملی بودن و سادگی کلام آن است. دیل کارنگی در نوشتن این کتاب نیامده است که اصول موفقیت را با استفاده از آخرین متدهای تئوریکال روانشناسی به شما معرفی کند. کتاب‌های او چکیده‌ای از تجریبیات عملی زندگی صدها نفر از بزرگ‌ترین و موفق‌ترین انسان‌های روی زمین است. او با معرفی جنبه های مختلف افراد مشهور و بزرگ و موفق، از شکسپیر گرفته تا حافظ شیرازی، از چارلز دیگنز تا تئودور روزولت، راهکارهایی عملی برای داشتن زندگی‌ای با حداقل نگرانی و مشکل ارائه کرده است.

در کتاب آیین زندگی وی به این نکته به کررات اشاره دارد این واقعیت که ما اسرار بدن خود ، برق یا یک موتور بنزینی را نمی فهمیم ، مانع از این نمی شود که از آنها استفاده نکنیم و لذت نبریم . این واقعیت که من اسرار دعا و دین را نمی فهمم باعث نمی شود که از زندگی غنی و شادمانه ای که دین برایم به ارمغان می آورد ، لذت نبرم . روزش که برسد ، بالاخره حکمت نهفته در کلمات سانتایانا را خواهم فهمید که می گوید : (( آدمی برای درک زندگی نیامده است ، آمده است تا زندگی را زندگی کند . ))

دین است که به من ایمان ، امید و شجاعت می بخشد ، تنش و اضطراب و ترس و نگرانی مرا از بین می برد و به زندگی من هدف و جهت می دهد .

دین سعادت مرا تکمیل و سلامت مرا تضمین می کند و یاریم می دهد تا (( در میان شنزارهای بی انتهای زندگی ، واحه ای آرام و ساکت )) برای خود تدارک ببینیم.

وی در این کتاب اشاره دارد کسی که حقیقتا ایمان دارد ، هیچ وقت گرفتار بیماری عصبی نمی شود.

یادم می آید یک وقتی مردم سر اختلاف بین علم و دین بحث می کردند ، ولی این قضیه خیلی ادامه پیدا نکرد . همه علوم جدید ، از جمله روان پزشکی ، همان چیزهایی را آموزش می دهند که عیسی مسیح تعلیم می داد . چرا این طور است ؟ چون روان پزشکها فهمیده اند که ایمان قوی مذهبی ، نگرانی ، اضطراب ها ، تنش ها و ترسهایی را که علت اصلی بیش از نیمی از بیماری های ما هستند ، از بین می برد . همان طور که یکی از پیشگامان روان پزشکی یعنی دکتر ا. ا. بریل می گوید : (( کسی که حقیقتاً ایمان دارد ، هیچ وقت گرفتار بیماری عصبی نمی شود . )) .

اگر مذهب در نظر ما معنی نداشته باشد ، زندگی بی معنی خواهد شد و این یعنی فاجعه . امروزه روان پزشکان نقش مبلغین مدرن را بر عهده گرفته اند . آنها ما را به دین داری تشویق نمی کنند که در جهان دیگر به جهنم نرویم ، بلکه همه هدفشان این است که با دین ، از جهنمی که در همین دنیا برای خودمان ساخته ایم و به شکل زخم معده ، آنژین صدری و بیماری عصبی جلوه می کنند ، نجاتمان بدهند . در میان تعالیم روان پزشکان و روان درمانگرها ، کتاب بازگشت به مذهب دکتر هنری . سی . لینک را بخوانید

گیر آوردنش چندان دشوار نیست .

پروردگارا ! مرا وسیله آرامش خود در میان بندگانت قرار بده . هر جا نفرتی هست ، یاریم کن بذر عشق بیفشانم . هر جا صدمه و آزاری هست ، بذر عفو بکارم . هر جا تردیدی هست ، بذر ایمان بیفشانم . هرجا یأس و ناامیدی هست ، بذر امید بکارم . هر جا ظلمت است ، روشنایی و هر جا اندوه هست ، شادمانی را ارمغان بیاورم . ای سرور و آقای من ! بر من این نعمت را ارزانی دار که بیشتر در پی تسلّا دادن باشم تا تسلی یافتن ، بیشتر در پی فهمیدن باشم تا فهمیده شدن ، بیشتر در پی دوست داشتن باشم تا دوست داشته شدن ، زیرا در بخشیدن است که می یابیم و در عفو کردن است که بخشیده می شویم و در مردن است که حیات جاوید می یابیم.