اين كتاب با رويكرد كودك محورانه نگاشته شده است. با مطالعه اين كتاب مي‌توان ايمان عميق نويسنده را به توانايي‌هاي ذاتي كودكان دريافت. آموزه‌هاي علمي و تجربي مطرح شده در اين كتاب بسیار مفید می باشد.
بخش اول: معرفی کتاب
بازی‌درمانی؛ هنرِ برقرار کردن ارتباط نوشتۀ گَری لَندرِت، استاد دانشگاه نورث تکزاس است که ویرایش نخست آن در سال 1991 و ویرایش دوم آن در سال 2002 از سوی انتشارات Brunner-Routlege منتشر شد. همین دومین ویرایش به فارسی ترجمه شده است. این کتاب دارای هفده فصل است.
بخش دوم: خلاصه ای از کتاب
در این کتاب، اصول بازی درمانیِ کودک‌محور توضیح داده شده است. در فصل یک، گَری لَندرِت چگونگی هدایت شدنش را به سوی بازی‌درمانی شرح می‌دهد و به توضیح اصول برقراری ارتباط با کودکان می‌پردازد. فصل دو به توضیح معنای بازی‌درمانی اختصاص دارد. کارکردهای بازی، انواع بازی و مراحل فرایند بازی‌درمانی در این فصل مطرح می‌شوند. در فصل سه، تاریخچه و تحولات بازی‌درمانی مطرح می‌شود. از جمله اینکه بازی‌درمانی ابتدا از روان‌تحلیل‌گری ریشه گرفته است و بر بستر آن، بازی‌درمانی‌های ارتباطی و نیز غیررهنمودی شکل گرفته‌اند. در این فصل ، همچنین به تأسیس "مرکز بازی‌درمانی" در دانشگاه نورث تکزاس اشاره می‌شود که گسترده‌ترین برنامۀ آموزش بازی‌درمانی در دنیا است. روحیات مختلف و گاه متغیر ِکودکان، موضوع فصل چهار را تشکیل می‌دهد. در فصل پنج، علاوه بر نظریۀ شخصیت، نگرش کودک‌محورانه به شخصیت و رفتار توضیح داده می‌شود و به شرایطِ درمانی ِ مناسب برای رشد اشاره می‌گردد. موضوع فصل شش، بازی‌درمانگر است. الزاماتی از قبیل خودشناسی و پذیرش خود در درمانگر، و نیز نقش تمرین‌های تحت نظارت، و برنامۀ آموزشی توصیه شده در این فصل مطرح می‌شوند. در فصل هفت، به محل و ابعاد اتاق بازی، انواع اسباب‌بازی‌های لازم، چگونگی دسته‌بندی و چیدن آنها، و نیز بازی‌درمانی در مدارس اشاره می‌شود. فصل هشت به بیان نقش والدین در فرایند بازی‌درمانی اختصاص دارد. اجازه داشتن از والدین یا قیّم ِ کودک، توضیح بازی‌درمانی برای والدین ، و چگونگیِ جداکردن کودک از والدین در مرکز بازی‌درمانی از مطالب این فصل هستند. در فصل نُه، آغاز برقراری ارتباط شرح داده می‌شود ، زیرا کودک اولین ارتباط‌ها را با بازی‌درمانگر برقرار می‌کند. شیوه‌های سؤال کردن در کودکان ، و اشاره به لوازم ضبط صدا و تصویر بخشی از مطالب این فصل را تشکیل می‌دهند. فصل دَه به ویژگی‌های پاسخ‌های تسهیل‌گرانه از سوی درمانگر اختصاص دارد و در آن ، ذکر می‌شود که درمانگر باید از درکِ همراه با حساسیت، پذیرش همراه با محبت، و صمیمیت برخوردار باشد و آنها را در اَعمال خود نشا ن دهد. نمونه‌هایی از پاسخ‌های غیرتسهیل‌گرانه نیز در این فصل آورده شده است. مسئلۀ تعیین حد و مرزهای درمان موضوع فصل یازده است. فلسفه و شیوۀ تعیین حد و مرز در درمان، چگونگیِ به اطلاع کودک رساندن آنها، و قاطعیت در اجرای آنها در این فصل مطرح می‌شود. انواع مشکلاتی که معمولاً در بازی‌درمانی پیش می‌آیند و چگونگی مقابله با آنها موضوع فصل دوازده را تشکیل می‌دهد. در فصل سیزده، نکات مهم در بازی‌درمانی مطرح می‌شوند ، مانند رازداری، شرکت در بازی ِ کودک، و درخواست از کودک برای مرتب کردن اتاق. فصل چهارده به توضیح بازی‌درمانی فشردۀ کوتاه مدت اختصاص دارد . چند نمونه از کودکان در جلسات بازی‌درمانی موضوع فصل پانزده را تشکیل می‌دهد. در فصل شانزده، تعیین فرایند درمان در خلال جلسات، چگونگیِ خاتمه دادن به بازی‌درمانی، و اعلان آن به کودک مورد بحث قرار می‌گیرد. و فصل هفده به مبحث فرزند درمانی و سابقۀ آن، و نیز چگونگی ِسامان دادن به جلسات فرزند‌درمانی می‌پردازد.
بخش سوم: معرفی نویسنده
گَری ال. لندرِت که دارای مدرک دکترای علوم تربیتی ، مشاور حرفه‌ای ، و بازی‌درمانگرِ مُجازِ عالی رتبه است ، بنیانگذار و مدیر " مرکز بازی‌درمانی" در دانشگاه نورث تکزاس است که گسترده‌ترین مرکز بازی‌درمانی در دنیا است. او سه کتاب در زمینۀ مشاورۀ گروهی و هشت کتاب دربارۀ بازی‌درمانی دارد ، به علاوۀ ده‌ها اثر انتشاراتی و ویدیویی . وی چندین جایزه نیز دریافت کرده است .
بخش چهارم: توضیحی دربارۀ نشر کتاب به فارسی
این کتاب اولین بار در سال 1383 با ترجمۀ فروزنده داورپناه در انتشارات رشد منتشر شد و چاپ‌های دوم و سوم آن ، در سال‌های 1388 و 1391 به بازار آمده است .
مرتب سازی براساس :