جین فریدمن، نویسنده کتاب، استاد مسائل سیاسی فرانسه و اروپا در دانشگاه ساوت هامپتون انگلستان است. تحقیقات او بر موضوع جنسیت و امور سیاسی در اروپا متمرکز بوده و از آثار اخیر او می توان به «سیاست فمینیستی»، «افسانه ها و نمادها» و «زنان، مهاجرت و هویت در فرانسه» اشاره کرد.
هدف کتاب «فمینیسم» به گفته نویسنده پرداختن به همه مسائلی که فمینیست ها درباره اش نوشته اند، اعم از سیاست و علم و ادبیات و غیره نیست؛ بلکه هدف این کتاب پرداختن به بعضی از مهم ترین مسائلی است که مورد توجه فمینیست ها بوده و انتقال بعضی دیدگاه ها و بحث های اصلی که در پیوند با این مسائل به عرصه ظهو آمده است: «فمینیسم یک مفهوم واحد نیست، بلکه برعکس مجموعه ای از عقاید و در واقع کنش هایی متفاوت و چندین وجهی است و هر چند تلاش های زیادی به عمل آمده تا به این سؤال که فمینیسم چیست؟ یا مجموعه ای از آراء و عقاید که برای تمامی نظریه های فمینیستی محوری باشند پاسخی داده شود، این کار به دلیل آن که انواع بسیار مختلف فمینیسم نه تنها ظاهراً متفاوت که گاه به شدت ضد هم هستند، دشوار گشته است.»

کتاب دارای 5 فصل با عناوین «مساوی یا متفاوت؟ معضل فمینیستی ابدی»، «فمینیسم و امور سیاسی: نبرد برای حقوق شهروندی زنان»، «اشتغال و اقتصاد جهانی»، «احساسات جنسی و قدرت» و «قومیت و هویت: مشکل ذات گرایی و چالش پسامدرن» است.

در فصل اول نویسنده عمق مشکل فمینیست ها را چنین عنوان می کند: «فمینیست ها، در تلاش مبارزه برای رهانیدن زنان و برای تساوی زنان(این تساوی هرگونه تعریف شده باشد)، زنان را به منزله یک گروه معین اجتماعی می شناسند و دارای هویتی گروهی که مبنایی برای مبارزه می سازد. با این همه، در اشاره به هویت گروهی زنان، هویتی که با مردان متفاوت است، فمینیست ها به خطر بازتولید آن تعریف هایی از تفاوت، هر چند به شکل های مختلف، که زنان را برای مدتی چنین فرودست نگه داشته اند، تن در می دهند.»
در این فصل تفاوت از لحاظ زیست شناختی یعنی جنس و جنسیت و دیگر ساحت های آن مورد بررسی قرار گرفته است.

فصل دوم به رابطه دشوار فمینیسم و امور سیاسی اشاره دارد. این فصل نخست به بررسی تحلیل های فمینیستی از مسئله طرد زنان از سیاست رسمی می پردازد و سپس در ادامه مطلب با پرداختن به تعریف های متفاوت فمینیستی از «امور سیاسی» و تحلیل شیوه هایی که فمینیست ها برای کسب شهروندی کامل سیاسی زنان در پیش گرفته اند، نقدهای فمینیستی از امور سیاسی و رابطه خود آنها را با این امور بررسی می کند.

فصل سوم به اشتغال اشاره دارد و نشان می دهد که مشارکت یا عدم مشارکت زنان در کار دستمزدی همواره به طریقی برای فمینیسم مهم بوده است. در این فصل دو پرسش مورد توجه قرار گرفته است؛ دو پرسشی که همواره ذهن فمینیست هایی که توجه شان معطوف به تحلیل کار دستمزدی زنان بوده را درگیر کرده است که چرا جداسازی جنسیتی مستمری در بازار کار وجود دارد و چرا زنان شاغل درآمدشان همچنان به طور متوسط از مردان کم تر است؟

فصل چهارم به «احساسات جنسی و قدرت» اختصاص دارد. احساسات جنسی برای فمینیست ها مسئله سیاسی بحث برانگیزی بوده است.؛احساسات جنسی به معنای کنترل زنان بر بدن خودشان. در این فصل بر مسائلی چون ناهمجنس خواهی(لزبینیسم)، پورنوگرافی، تجاوز و تولیدمثل بحث شده است.

فمینیست ها در حوزه ناهمجنس خواهی این باور که این امر عملی است که به طور طبیعی اتفاق می افتد یا فقط به انتخاب شخص بستگی دارد، را مورد تردید قرار داده و آن را متعلق به نظام سلطه دانسته اند. در این فصل پورنوگرافی و تجاوز را با توجه به تفکر فمینیسم از ابزار سلطه دانسته و همچنین اشاره می کند که درنظر فمینیست ها کارکرد تولیدمثل و مادری یکی از جایگاه های به شدت مورد منازعه است؛ چراکه از نظر بعضی مادری، باری بر دوش زنان و بخشی از سرکوبی است که باید رفع شود و از نظر برخی دیگر مادری یکی از بزرگترین لذت های زن بودن است و فقط باید آن را از زیر کنترل مذکر رهانید تا به یکی از مثبت ترین تجربه زنان بدل شود.

فصل آخر بررسی انتقادی است که به تعمیم عقاید فمینیستی وارد شده است؛ از آن جهت که تلاش فمینیست ها این بوده است که تجربه ای مشترک را میان همه زنان شرح دهند و سرکوب های مشترک و تدابیر مشترک برای غلبه بر این سرکوب ها را مشخص کنند، در نتیجه این تلاش منجر به آن شده است که فمینیست ها براساس تجربه خود دست به تعمیم زده اند و یک الگوی ذاتی زن خلق کرده اند؛ الگویی بر مبنای تجریه و آرزوی نمایان یک زن سفید طبقه متوسط. لذا در این فصل به «فمینیسم سیاه»، «فمینیسم جهان سومی» و «فمینیسم پساساختار گرا و پسامدرن» اشاره شده است.