کودک خوش بین ؛ برنامه ای آزموده شده برای ایمن ساختن هموارۀ کودکان در برابر افسردگی ، نوشتۀ مارتین ای. پی. سِلیگمَن همراه با کارِن رایویچ ، لیزا جِی‌کاکس، و جِین گیلهام است که در سال 1996 به وسیلۀ انتشارات Harper Prennialدر نیویورک چاپ شده است . کتاب دارای پنج بخش و پانزده فصل است .
بخش دوم: خلاصه ای از کتاب
سِلیگمَن که روانشناسی شناخته شده است ، از کارِ تجربی بر روی مسئلۀ درماندگی آموخته (شده) در سگ‌ها ، به مفهوم مقابل آن ، که خوشبینی است ، رسید . در بخش اولِ این کتاب ، چرا خوشبینی برای کودکان لازم است ، تأثیرهای شخصی خود را از ابتلای یکی از دوستانش به فلج اطفال در کودکی ، و سال‌ها بعد ، ملاقات با کاشف واکسن آن بیماری بیان می‌کند که آرزو دارد روزی رشتۀ ایمونولوژی عصبی- روانی برای محافظت از کودکان و جلوگیری از ابتلای آنها به بیماری‌های روانی به وجود آید. سلیگمن پس از شرح چگونگی آشنا شدن خود با سایر نویسندگان همکار در فصل دوم ، تاریخچۀ گروه پژوهشگر را در فصل سوم بیان می‌کند. در بخش دوم ، به اشکالات شیوۀ تربیتی نسل پس از جنگ جهانی می‌پردازد. در فصل چهارم ، به مطرح کردن و نقد جنبش [ارتقای] عزت نفس و تأکید آن بر عملکرد خوب داشتن به جای احساس خوب داشتن ، می‌پردازد. در فصل پنجم ، به همه‌گیری افسردگی ، به‌خصوص در امریکا ، اشاره می‌کند که شخصاً او را در تربیت فرزندانش ، با آینده‌ای تیره و تار مواجه می‌سازد . بخش سوم به تشخیص خوش بینی یا بدبینیِ فرزند شما اختصاص دارد. در فصل ششم ، مبانی خوشبینی و سه جزء اِسنادهای مرتبط با آن مطرح می‌شوند. در فصل هفتم که اندازه‌گیری خوشبینی نام دارد ، پرسشنامۀ سبک اِسنادی ِ کودکان مطرح می‌شود و شیوۀ اندازه‌گیری افسردگیِ فرزندان آموزش داده می‌شود. فصل هشتم ، خاستگاه خوشبینی ، دربردارندۀ نقش اعمال و گفته‌های والدین ، معلمان ، و مربیان در ایجاد احساس خوشبینی / بدبینی در کودکان است . عنوان بخش چهارم این است : چگونه فرزندانی برخوردار از خوشبینی و تسلط پرورش دهیم ؟ در این بخش ، فصل نهم به توضیح برنامۀ پیش‌گیریِ پنسیلوانیا و کاربرد واقعی آن در مورد کودکانِ در معرض آسیب اختصاص دارد . درفصل دهم ، تغییردادن بدبینیِ خودآیند در فرزند خویش ، مدل ABC (A : رویداد ناگوار ، B: باورها ، وC : پیامدها ) مطرح می‌‌گردد و شرح داده می‌شود. عنوان فصل یازدهم تغییردادن سبک تبیینِ فرزند خود است که در آن ، سبک تبیین خودِ والدین بررسی می‌شود تا بتوانند سبک تبیینِ درست را به فرزندانشان بیاموزند . در فصل دوازدهم ، دربارۀ مجادله و مقابله با نگرش‌های فاجعه‌پندارانه صحبت می‌شود . یاد دادنِ این گونه مجادله به بزرگترها و نیز کودکان ، تمرکز این فصل است. بر همین اساس ، دو عاملِ D (مجادله) و E (انرژی‌دهندگی) به مدل ABC اضافه می‌شود.در فصل سیزدهم بر ضرورتِ آموختنِ مهارت‌های اجتماعی و مهارت‌های حل مسئله به کودکان تأکید می‌شود تا بنای خوشبینی در کودکان ، استواری بیشتر و پاینده‌تری پیدا کند. در بخش پنجم ، که عنوان کودکان قرن بیست و یکم را بر خود دارد ، مسئلۀ خوشبینی در هرَمِ سنّیِ کودکانِ کم‌سال مطرح می‌شود و مورد تأکید قرار می‌گیرد . محدودیت‌های خوشبینی موضوع فصل پانزدهم را تشکیل می‌دهد که آخرین فصل کتاب است .
بخش سوم: معرفی نویسنده
مارتین ای. پی. سِلیگمَن (1942) که در دانشگاه پنسیلوانیا به تدریس و تحقیق اشتغال دارد ، واضع نظریۀ درماندگیِ آموخته (شده) و قطب مقابل آن ، خوش‌بینیِ آموخته‌شده است که در هردوی آنها ، شرطی شدنِ عامل موجب پیدا کردن نگرش‌های مثبت یا منفی در نتیجۀ اِسنادها و جنبه‌های سه‌گانۀ آنها می‌شود. او از واضعان روانشناسی مثبت‌گرا است و از سال 2003 ، در دانشگاه پنسیلوانیا ، دورۀ کارشناسی ارشد روانشناسی مثبت‌گرا را تأسیس و اداره کرده است . او که در 1998 رئیس انجمن روانشناسی امریکا بود ، از جمله تأثیرگذارترین روانشناسان جهان در قرن بیستم به حساب می‌آید.
بخش چهارم: توضیحی دربارۀ نشر کتاب به فارسی
این کتاب اولین بار در سال 1383 با ترجمۀ فروزنده داورپناه در انتشارات رشد منتشر شد و چاپ‌های دوم و سوم آن در سال‌های 1388 و 1391 به بازار آمده است .
مرتب سازی براساس :